Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, Şanghay beşlisinin Mahsa Amini’nin vefatına sessiz kaldığı için eleştirdi. Altılı masadan Düzgün Parti Genel Lideri Meral Akşener’in yaptığı çıkışa ait olarak Özkök, “Hem bir bayan olarak, hem de bir siyasetçi olarak kendisine yakışan çıkışı yaptı.” niyetini lisana getirdi. Özkök, “Küçücük bir sitem bile, Şanghay Beşli Masası’nın, hiç de parlak olmayan insan hakları siciline prestij kazandırırdı… Lakin bu türlü bir devlet olsak, sonra Şanghay Beşlisi’ni, Şanghay Altılısı seviyesine çıkarabilir miydik, işte onu bilemem.” yorumunu yaptı.
Özkök’ün “Altılı masadan gelen sitem Şanghay beşli masasına da yakışmaz mıydı?” başlıklı yazısı şöyle:
Altılı masadan gelen sitem Şanghay beşli masasına da yakışmaz mıydı?
Şanghay beşlisinin sessizliğine değindi.
İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener hem bir bayan olarak, hem de bir siyasetçi olarak kendisine yakışan çıkışı yaptı.
İran’da saçını gösterdiği için ahlak polisince öldürülen genç kız Mahsa Amini ve onun için sokağa çıkan bütün bayanlara açık ve net bir dayanak verdi.
1990’lı yıllarda başı örtülü genç kızların üniversiteye girmesi için en büyük çabayı veren bayanlardan biri olarak da çok yakıştı ona bu hal. Onu çok daha haklı duruma getirdi.
Erdoğan’a bizi bu utançtan kurtardığı için müteşekkirim
Günlerdir İran’daki olayları büyük bir hüzünle izliyorum.
Hüznümün nedeni olağan ki İran’da başını açma savaşı veren, okullarına başı açık gitmek isteyen kızların dramı.
Aklıma Türkiye’de 90’lı yıllar geliyor.
İkna odaları denilen saçmalıkları hatırlıyorum.
O gün okullarına başı kapalı gitmek isteyen kızların çabasını hatırlıyorum.
Türkiye bu saçmalıktan kurtuldu.
Hiç kuşkusuz bunda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın büyük rolü oldu.
O nedenle bir laik olarak hiç gocunmadan şunu söylüyorum:
“Erdoğan’a müteşekkirim. O çabayı veren başı örtülü, başı açık genç kızlara müteşekkirim. O kızların uğraşını destekleyen ve sayısı hiç de az olmayan laik ve seküler insanlara da müteşekkirim.
Onlardan biri de üniversitede hocalarıyla tartışan kızım Gülümsün’dü. Bizi bu saçma başörtüsü utancından kurtardılar…”
O gün o çabayı veren Türk ve Kürt bayanları artık 40’larında
İyi de, artık tıpkı hüznü ve saçmalığı İran’da görüyorum.
İçimden şu geçiyor.
Herhalde bu dünyada İranlı kızların başlarını açma gayretini en uygun anlayan beşerler, başı örtülü üniversiteye girme uğraşı veren kadınlardır…
Oralar artık 40’lı, 50’li yaşlarına geldiler.
Acaba o denli midir gerçekten…
Çünkü ne yazık ki göremiyorum o dayanışma duygusunu…
Onlara niçin konuşmuyorsun demem lakin devletime derim
Hayatım boyunca kimseye “Niye bu bahiste konuşmuyorsun” deme hakkını kendimde görmedim.
O yüzden görüşünü açıklamadığı için yerden yere vurulan sanatkarlara, müelliflere daima sahip çıktım.
Anayasamızın en hoş unsurlarından biridir.
“Kimse inançlarını ve görüşlerini açıklamayla zorlanamaz…”
O nedenle hissimi yalnızca anonim olarak tabir etmekle yetiniyorum.
Mursi’nin canı Mahsa’nın canından daha mı değerli?
Ama bir vatandaş olarak bunu devletimden bekleme hakkım var.
Gazze’de bir çocuğun saçına dokunulsa, Avrupa ülkelerinde Müslüman bir çocuk tokat yese, dünyayı ayağa kaldıran ülkemden, komşudaki bu insanlık dramına karşı sesini yükseltmesini beklerdim.
Yani “kimsesizlerin kimsesi olmak” yalnızca başını örten kızlar için mi geçerli bir tavırdır…
Arkasında “Müslüman Kardeşler” örgütü olan Mursi’nin hayatı, ardında kimsesi olmayan, yapayalnız bir genç kızın hayatından daha mı değerlidir?
Dışişleri’nin yaptığı açıklamalara baktım bir şey yok.
Sadece Cumhurbaşkanı Sözcüsü İbrahim Kalın, NTV’ye yaptığı açıklamada bu husustaki sitemini lisana getirdi.
Çok üzüldüm…Sadece kendi adıma değil, başı örtülü üniversiteye girme uğraşı vermiş bütün bayanlar ismine üzüldüm.
Kafam altın çilekli, ejder meyveli Şanghay masasında
Bugün başım onlarda değil, Şanghay’dan gelen o masa fotoğrafında.
Hani varlıklı tropikal meyveli, bol bardaklı masada.
Altın çilekli, ejder meyveli, çarkıfelekli( ki asıl ismi tutku meyvesidir), mangolu rengarenk masa var ya onu hatırladım işte.
Türkiye’de, devletten olmasa da, altılı masadan İranlı bayan için ses yükseldi.
Üçüncü platformdan, HDP Eş Lideri Pervin Buldan çok hoş bir çıkış yaptı.
Ama Şanghay’ın beşli masasına bakıyorum…
Kuzuların Sessizliği…
Tabii onları da anlamıyorum.
Başında Uygur problemi olan Çin mi bir şey söyleyecekti?
Putin Rusyası mı…
Müslümanlarla her gün sıkıntısı olan Modi’nin Hindistan’ı mı..
Azerbaycan, Kırgızistan ve Özbekistan mı…
Zaten masanın bir ucunda da İran Devlet Lideri oturuyor.
Geriye yalnızca masanın öteki ucundaki Türkiye kalıyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan…
O masada tek düzgün seçim yapan ülkeden küçük bir sitem gelse
Bir düşünün…
O masanın yanlışsız dürüst seçim yapan tek ülkesi Türkiye…
Cumhurbaşkanı’nın bu hususta, şahsen kendi ağzından küçücük bir sitemi, hem Türkiye’ye, hem İslam alemine, hem de yeni oturduğu Şanghay masasına prestij getirmez miydi?
Niye olmuyor öyleyse…
Özgürlüğü yalnızca başını örtme özgürlüğü olarak mı algılıyoruz?
Yoksa geçenlerde Karar gazetesinde Taha Akyol’un yazısından öğrendiğiniz bir gerçek yüzünden mi?
Yoksa biz de Duşenbe Bildirisi’ni imzaladık mı?
Oysa bizim Avrupa Birliği ile imzaladığımız evraklarda bu türlü bir husus yok.
Kendi devlet pratiğimizde de yok.
Filistin’den Somali’ye, Cape Town’dan Washington’a, nereden bir Müslüman çocuğun saç teline dokunulursa biz kimsesizlerin kimsesiziyiz..
Değil mi?
O nedenle diyorum ki…
Küçücük bir sitem bile, Şanghay Beşli Masası’nın, hiç de parlak olmayan insan hakları siciline prestij kazandırırdı…
Ama bu türlü bir devlet olsak, sonra Şanghay Beşlisi’ni, Şanghay Altılısı seviyesine çıkarabilir miydik, işte onu bilemem.